We hebben weer een lied af kunnen ronden.

Dit keer is dat het lied Don't go.

 

Het is geschreven door mijn man Elbert.

En waar ik het gezicht ben  tijdens onze optredens en op deze website,

daar blijft hij liever op de achtergrond waar hij zich bezig houdt met de administratieve kant, het eerste klantcontact,  social media,

het onderhoud van de website, het mixen van onze eigen liedjes,

en het maken van onze video's.

​

Voor dit lied maakt hij echter graag  een uitzondering en zal hij zijn uitleg geven van de betekenis van het lied.

​

Ik maakte de beeltenis van deze video voor een verslag van school dat ging over mijn socialisatie. Ik gaf het de titel met rouwrandjes op weg naar volwassenheid. De rouwrandjes aan de zijden van de beeltenis staan voor de dood die een centrale rol speelde in mijn leven en het voor een groot gedeelte beïnvloed heeft.

​

Op mijn achtste verloor ik mijn vader, en in de tien jaar daarna nog vele andere dierbare mensen. 

Dit zorgde ervoor dat mijn jeugd niet zorgeloos verliep.

​

Het lied gaat over de herinneringen die ik kwijt raak of niet meer heb.

Het is als een oude foto die langzaam vervaagt.

​

Ondanks dat alles een plekje heeft en ik er vrede mee heb,

vergeet ik dingen die ik niet wil vergeten omdat die herinneringen het enige zijn wat ik nog heb om die dierbaren bij mij te houden.

 

Het mooie is dat momenten en situaties met onze eigen kinderen de herinneringen weer tot leven brengen.

 

Dat is de essentie van dit lied. 

Naast de rouwrandjes betekent de beeltenis in de video voor mij ook nog het volgende.
 

Het open venster staat voor het kijkje wat ik bied in mijn leven, maar ook voor het open en dicht gaan van deuren. Voor afscheid nemen en kennis maken. Voor het verleden en de toekomst.

​

Het silhouet symboliseert jong en oud, opgroeien en volwassen worden, maar ook vader en zoon.

Het silhouet doet mij denken aan de foto aan het eind van de video van Don't go. Daarop staan mijn vader en ik.

​

Wat ik ook een mooie gedachte vindt is dat je het silhouet van twee kanten kunt bekijken. Je loopt door de deur met de zon in je rug, of je loopt er doorheen met de zon in je gezicht.

​

Dezelfde zon kan je verblinden, maar ook verwarmen. De zon staat ook voor de veerkracht in mijn leven. Hij gaat onder, maar komt altijd weer op.

De kleuren van de zon staan symbool voor warmte, vreugde en het licht van God wat het donker verdrijft.

​

Ik hoop dat jullie genieten van het lied.

 

Elbert

​

​

​

​

​

​

​